به نام خدا
خدا را شاکرم که بر بنده حقیرش لطف کرد و اجازه داد تا در محرمی دیگر در مجلس عزای سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) حاضر شوم.
اما خدایا...
به من بفهمان که امام حسین (ع) بی خدایش هیچ است. به من بفهمان امام حسین (ع) بخاطر بندگیش در مقابل تو بود که عزت پیدا کرد.به من بفهمان سینه زدن و اشک ریختن بر زخم های امام حسین (ع) و اهل بیتش بی یاد تو و بی بندگی هیچ است.به من بفهمان بیشتر از آنکه بر زخم های حسین بگریم بر بی معرفتی خودم گریه کنم که امام زمانم را تنها گزاشته ام.خدایا به من فهم بده تا درک کنم امام حسین (ع) را دعوت کنندگانش سر بریدند. به من فهم بده تا هر روز چون کوفیان نشوم و بر صورت امام زمانم سیلی نزنم.به من درک بده به جای آنکه آبرو بریزم و گناه کنم و بر قطعه قطعه شدن پیکر علی اکبر بگریم ، او را بشناسم،غیرت و مردانگیش را درک کنم. خدایا به من توان بده به جای آنکه بنشینم بر دستان بریده ابوالفضل العباس (ع) گریه کنم ، پیروش شوم و در راهش قدم بردارم و راه و رسم برادری را در کلاس دانشگاه کربلا مشق کنم. به من بفهمان امام حسین را بی غیرتی مدعیان غیرت سر برید.
خدایا به من بفهمان وظیفه ام تنها گریه بر زخم های شهدای کربلا نیست چرا که آن زخم ها در مقابل زخم هایی که بر دلشان نشست هیچ است.خدایا به من بفهمان وظیفه ام دیوانه وار بر سر و سینه زدن نیست.
خدایا از تو میخواهم به من کمک کنی تا در این محرم فرق میان شور و شعور را درک کنم.دعا می کنم در این محرم به جای آنکه سیل اشک در چشمانم جاری سازی طوفانی از معرفت در دلم راه بیاندازی که اگر قطره اشکی در چشمانم جاری می شود از روی معرفت باشد. خدایا دعا میکنم به من معرفت دهی تا درک کنم زخم گلوی امام حسین (ع) کوچکترین زخم او بود.
یاعلی
التماس دعا
سجاد اشتری
نظرات شما عزیزان:
حسین 
ساعت13:58---8 آبان 1393
سلام
زیبا بود.
شور با شعور و شعور با شور این دو مکمل یکدیگرند.
یا علی
پاسخ:ممنون از بازدیدت
یاعلی
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت: