بیا مهدی بیا دورت بگردم

بیا تا دست خالی برنگردم

ابا صالح ابا صالح کجایی 

کجایی یوسف زهرا کجایی 

اباصالح بیا دردم دوا کن 

مرا با دیدنت حاجت روا کن

ابا صالح ابا صالح کجایی 

کجایی یوسف زهرا کجایی

اباصالح عزیز آل یاسین

بیا در جمع ما آقا تو بنشین

ابا صالح ابا صالح کجایی

کجایی یوسف زهرا کجایی

گلی گم گرده ام می جویم او را

به هر گل می رسم می بویم او را

گل من یک نشانی در بدن داشت

یکی پیراهم کهنه به تن داشت

اگر بینم گلم را در بیابان

ز آب دیدگان می شویم او را

ابا صالح ابا صالح کجایی

کجایی یوسف زهرا کجایی 

به نام خدا

چه کسی می داند فرود یک خمپاره چگونه قلب انسان‏ها را می درد؟ چه کسی می داند آتش جنگ یعنی چه، سوختن يعني چه، یعنی اضطراب که کودکم کجاست؟ جوانم چه می کند؟ دخترم چه شد؟ به راستی چه کسی می داند نبرد تن و تانک چگونه است؟ چگونه سر 120 دانشجوی مظلوم زیر تانک له می‏شود؟

تا به حال سؤال‏هاي امتحان دانشگاه خونین «جنگ» را خوانده اید؟

گلوله دوشکا با سرعت اولیه خود از فاصله هزار متری شلیک می شود و در مقصد به حلقومی برخورد می‏کند آن را سوراخ می کند و گذر می کند. حال چگونه مي‏توانيد تكه‏هاي آن را دريابيد که در کجا افتاده؟ کدام گریبان پاره می شود؟ کدام کودک در خلوت اشک می ریزد.؟

چگونه می توانیم درها را به روی خود ببندیم و چون موش در انبار کلمات کهنه کتاب لانه بگیریم؟ کدام مسأله را حل می کنیم؟ برای کدام امتحان درس می خوانیم؟

صفایی ندارد ارسطو شدن خوشا پرکشیدن پرستو شدن!

    شهدا رفتند و به آرمان های خویش رسیدند و سجده بر خاک کوی دوست زدند. کبوتران عاشق رفتند؛ ولی خط غباری از راه خویش برای ما به جای گذاشتند. اگر خوب بنگریم، در این دنياي پرغبار، خدمت بی منت و سوختن جسمشان را برای نسوختن حتی یک نهال در این خاک زرخیز و بر باد رفتن خاکسترشان را برای بر باد نرفتن دین، ایمان و ناموس این مرز و بوم می بینیم و می فهمیم و در جان و تن خویش حس می‏کنیم.

    پس سلام بر لاله های خونین؛ چرا كه در سرزمین گلبرگ های پرپر شده شقایق، رو به قبله گل ها باید سلام کرد. سلام بر آنانی که در آخرین فراز زیارت نامه خود به زیارت سبزترین سیرت و سرخ ترین صورت تاریخ نائل شدند.

سلام بر اشک های جاری مناجات بر گونه های خاکی و خونین، سلام بر دست های بریده شده، سلام بر تن های بی سر و سرهای بی تن، سلام بر سینه های سوخته در سنگرها، سلام بر پیشانی‏هایی که بوسه گاه گلوله شدند، سلام بر کوله پشتی های لبریز از عشق، سلام بر پلاک پیکرهای قطعه قطعه شده که شناسنامه آیندگان شدند و سلام بر لب های سیراب از عطش عشق

لبیک یا شهید

سجاد اشتری

 

به نام خدا

خدا را شاکرم که بر بنده حقیرش لطف کرد و اجازه داد تا در محرمی دیگر در مجلس عزای سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) حاضر شوم.

اما خدایا...

به من بفهمان که امام حسین (ع) بی خدایش هیچ است. به من بفهمان امام حسین (ع) بخاطر بندگیش در مقابل تو بود که عزت پیدا کرد.به من بفهمان سینه زدن و اشک ریختن بر زخم های امام حسین (ع) و اهل بیتش بی یاد تو و بی بندگی هیچ است.به من بفهمان بیشتر از آنکه بر زخم های حسین بگریم بر بی معرفتی خودم گریه کنم که امام زمانم را تنها گزاشته ام.خدایا به من فهم بده تا درک کنم امام حسین (ع) را دعوت کنندگانش سر بریدند. به من فهم بده تا هر روز چون کوفیان نشوم و بر صورت امام زمانم سیلی نزنم.به من درک بده به جای آنکه آبرو بریزم و گناه کنم و بر قطعه قطعه شدن پیکر علی اکبر بگریم ، او را بشناسم،غیرت و مردانگیش را درک کنم. خدایا به من توان بده به جای آنکه بنشینم بر دستان بریده ابوالفضل العباس (ع) گریه کنم ، پیروش شوم و در راهش قدم بردارم و راه و رسم برادری را در کلاس دانشگاه کربلا مشق کنم. به من بفهمان امام حسین را بی غیرتی مدعیان غیرت سر برید.

خدایا به من بفهمان وظیفه ام تنها گریه بر زخم های شهدای کربلا نیست چرا که آن زخم ها در مقابل زخم هایی که بر دلشان نشست هیچ است.خدایا به من بفهمان وظیفه ام دیوانه وار بر سر و سینه زدن نیست.

خدایا از تو میخواهم به من کمک کنی تا در این محرم فرق میان شور و شعور را درک کنم.دعا می کنم در این محرم به جای آنکه سیل اشک در چشمانم جاری سازی طوفانی از معرفت در دلم راه بیاندازی که اگر قطره اشکی در چشمانم جاری می شود از روی معرفت باشد. خدایا دعا میکنم به من معرفت دهی تا درک کنم زخم گلوی امام حسین (ع) کوچکترین زخم او بود.

یاعلی    

التماس دعا 

سجاد اشتری

 

 

به نام خدا

یکی از داغ ترین موضوعات مورد بحث جامعه شبکه های اجتماعی است و موضوع داغ تر از آن فیلتر شدن یا نشدن این شبکه هاست.

آیا فیلتر شدن این شبکه ها راه مناسبی است برای جلوگیری از بازگو شدن مطالب ضد ارزشی؟

آیا تجربه های قبلی  فیلترینگ ما رو به نتیجه ی دلخواه رسانده؟

اینطور به نظر میرسد که تجربه های قبلی فیلترینگ گاها نه تنها نتیجه مثبت نداشته است بلکه اثراتی منفی برجای گذاشته.اما باز به جای بررسی مشکل و پیدا کردن راه حل مناسبی برای حل شدن این مشکلات ساده ترین راه و بدترین راه ممکن انتخاب می شود که همان فیلترینگ است.

شبکه های اجتماعی می تواند به عنوان یک وسیله ارتباط جمعی کمک حال مردم جوامع امروزی باشند.اما میبینیم که آسیبهایی را به همرا ه خود دارند.حال برای جلوگیری از همه گیر شدن و خنثی کردن اثرات مخرب این آسیب ها چکار باید کرد؟

آیا نمی شود با ایجاد یک موج تبلیغی با این آسیبها مقابله کرد؟

و از همه مهمتر آیا ما نمی توانیم با ایجاد یک شبکه اجتماعی داخلی با حفظ ارزشهای ایرانی اسلامی هم مردم را از شبکه های اجتماعی خارجی جدا کرد و هم از استفاده از این فن آوری نو محروم نکرد؟

همه این مشکلات و ناهنجاری ها با برنامه ریزی دقیق مسئولین و با همت مردم حل شدنی است.اما شاهد آن هستیم که تنها مدافع هستیم و دربرابر حملات سهمگین دشمن دفاع می کنیم.امروز دیگر زمان ، زمان دفاع نیست .امروز وقت آن است تا برای گسترش فرهنگ اسلامی و همچنین فرهنگ اصیل و چندین هزار ساله ایرانی به فرهنگ های فاسد غربی وارد شد و با صدایی رسا تفکر ایرانی اسلامی را فریاد زد .

کج فکری و انحراف فکری مسئولین فرهنگی کشور در چند سال اخیر سبب بروز مشکلاتی شده است که این مشکلات در فضاهای مجازی دوچندان است اما راه مقابله با این مشکلات فیلترنگ نیست.مسئولین فرهنگی کشور از مدارس فاصله گرفته اند و برای دانش آموزان برنامه ای ندارند که سبب شده  است تا دانش آموزان دچار سرگردانی فرهنگی شوند و همین موضوع یکی از مهم ترین دلایل انحرافات فرهنگی جامعه است که در شبکه های اجتماعی به صورت پر رنگ تر قابل مشاهده است.

حال آیا بهتر نیست به جای محدود کردن و فیلترینگ با سرمایه گذاری در فرهنگ عمومی جامعه علی الخصوص مدارس و باایجاد فرهنگی اصیل که پایه و اساس آن را ارزشهای ایرانی اسلامی تشکیل داده است با این تهاجمات مقابله کرد و از سوی دیگر با برنامه ریزی دقیق از شبکه های اجتماعی خارجی استفاده کرد و به فرهنگهای دیگر جوامع نفوذ کرد و به تبلیغ فرهنگ خودی پرداخت؟

یاعلی

سجاد اشتری